MAFIA KANG || [ มาเฟียคัง ]
คัง แดเนียล ♡ พัค อูจิน
ตอนที่ 13 ( Video Call )
จากที่ก่อนหน้านี้คุยกันเพียงช่องแชทโดย
มีเพียงตัวอักษรเป็นการสื่อสาร ตอนนี้อูจินกลับได้
เห็นหน้าของคนที่เค้ากำลังคิดถึง อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือสุดหรูที่คนในภาพนั้นเป็นคนซื้อให้
อูจินยกยิ้มหวานส่งไปให้คนในภาพ ที่นอนยิ้มตอบกลับมาอยู่บนที่นอนนั้น...ขนาดเพิ่งตื่นแท้ๆทำไมถึงดูดีได้ขนาดนี้นะ หื้ม! น่ามันเขี้ยวชะมัด
" ตื่นแล้ว..ก็ลุกออกจากที่นอนได้แล้วนะครับ "
เสียงหวานๆ เอ่ยทักคนขี้เซาที่นอนไม่
ยอมลุกจากที่นอน
" สั่งกูหรอ? "
คนปลายสาย แกล้งทำเสียงเข้ม..แต่นั้นก็ได้ผล ทำให้ร่างเล็กที่ยิ้นก่อนหน้านี้มู่ลงทันที
" ป่าวครับ "
เสียงใสๆก่อนหน้านี้ กดเสียงต่ำลงราวกับรู้สึกผิด พลางพูดแก้ตัวว่าตนไม่ได้ออกคำสั่งคนที่โตกว่าแต่อย่างใด
แดเนียลมองใบหน้าเรียวของอูจิน เอาจริงๆก็ไม่ได้เรียวเท่าไหร่..พักหลังมานี้แอบมีแก้มอูมๆออกมาด้วยซ้ำ
ใบหน้าเรียวของคนที่เด็กกว่า ก้มลงต่ำจนที่ให้หน้าจอของแดเนียล เห็นแต่หัวทุยๆ ที่ยุกยิกไปมา
" เงยหน้าขึ้น มึงจะก้มหน้าทำไมอูจิน! "
แดเนียลกดเสียงต่ำลง พูดออกไปเชิงออกคำสั่ง
ให้คนที่อยู่ในหน้าจอนั้นเงยหน้าขึ้น
ก็คนคิดถึงนิ จะให้มองแต่ผม มองหัวทุยๆนั้น
ก็ใช่ว่าจะหายคิดถึงสะที่ไหนกันนะ เจ้าตัวดื้อเอ๊ย!
อูจินเงยหน้าขึ้น มองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ของตนที่มี คนที่ตัวโตกว่า ทำหน้าเข้มเหมือนไม่พอใจ ส่งมาให้
" ขอโทษครับ "
" ขอโทษอะไร? "
แดเนียลถามกลับไปยังคนตัวเล็กกว่า ที่ขอโทษตน โดยยังใช้น้ำเสียงเข้มๆอยู่
น่าแกล้งชะมัด! ยิ่งปากงุ่ยๆ ที่ยื่นออกมากับดวงตาเศร้าๆเป็นเชิงว่าตนสำนึกผิดนั้น มันน่าแกล้งชะมัด..ทำไมน่ารักขนาดนี้นะ พัค อูจิน
เอาจริงแดเนียลเอง แทบจะไม่ได้โกรธหรือว่าโมโหอะไรอูจินเลย แต่ที่แกล้งทำเสียงดุเสียงเข้มอยู่นั้น ก็แค่ต้องการแกล้งให้ร่างเล็กนั้นกลัวเฉยๆ
เพราะอูจินนะ...น่าแกล้งจะตายไป
ยิ่งถูกแกล้ง..ยิ่งน่ารัก
" ทะ..ที่ผมสั่งคุณไง ผมขอโทษนะ "
อูจินยังคงพูดว่าขอโทษ โดยที่ตนเองกลับไม่ได้รู้เลยว่า กำลังถูกคนปลายสายแกล้งอยู่
" อยากให้กูหายโกรธมั้ย? "
แดเนียลยังคงแกล้งอูจินอยู่ตามเดิม
" อยากครับ "
แดเนียล ยิ้มร้ายทันที แต่แค่แวบเดียวเท่านั้นก่อนที่จะกลับมาทำหน้า
เข้มอีกครั้ง
" แก้ผ้าสิ "
" ห่ะ!! "
อูจินมีท่าทีตกใจเล็กน้อย ตอนที่คนปลายสายบอกให้ตนแก้ผ้า
" จะไม่ทำ? "
" ..... "
" งั้นแค่นี้น่ะ..ไม่ต้องคุยกันอีกจนกว่ากูจะกลับ ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ "
แดเนียลทั้งพูดทั้งหวั่น ว่าถ้าคนตัวเล็กกว่าเลือกที่ตัดสายเค้าทิ้ง เค้าจะทำยังไงต่อ แต่เมื่อได้ยินประโยค ที่อูจินเอ่ยออกมา ก็ทำให้แดเนียลโล่งใจ พร้อมกับยิ้มออกที่มุมปากทันที
" แปบนะครับ "
แดเนียล มองดูจอโทรศัพท์ของตน ที่มีหน้าของอูจินกับมีหัวไหล่มนๆ ที่ไร้เสื้อของร่างบางอยู่บนจอนั้น
" ถอดหมดรึยัง? "
แดเนียลเอ่ยถามปลายสายของคน
" มะ..หมดแล้วครับ "
" ชั้นในละ..ถอดรึงยัง? "
" ถอดแล้วครับ "
" ไหนดูหน่อย "
" หา! "
ร่างเล็กถึงกับตาโต เมื่อได้ยินประโยคที่คนตัวโตกว่าบอก
" แสดงว่าไม่ได้ถอด? "
" ถะ...ถอด "
" งั้นดูหน่อย "
" แปบนะครับ "
" จะไปไหน? "
" ล็อคประตู "
บ้าจริง! คิดว่าอูจินคนนี้โง่รึไง..คิดจะให้ช่วยตัวเองให้ดู แค่นี้ทำไมไม่บอกกันดีๆเล่า ทำไมต้องทำเป็นโมโหด้วย..เพราะเห็นว่าทำงานเหนื่อยหรอนะ ถึงยอมน่ะ
หลังจากที่อูจินล็อคประตูหน้าต่าง หมดทุกบานแล้ว ก็กลับมาที่เตียงนอนอีกครั้ง พร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อที่หน้าของตนตามเดิม
" อูจิน "
" ครับ? "
" ลองเปิดประเป๋าที่กูซื้อให้ใหม่ยัง? "
" ยังเลยครับ "
ถ้าจำไม่ผิดก่อนที่แดเนียลจะไปจีนสองวัน เค้าได้ซื้อกระเป๋าเป้ให้อูจินไว้หนึ่งใบ โดยที่อูจินเองก็ยังไม่ได้นำมาใช้หรือว่าเปิดดู
เลย แต่แปลกตรงที่อูจินเองกลับเอามาด้วย
นี่แหละ
" แล้วมึงได้เอามารึเปล่า? "
" เอามาครับ "
" ดีล...ลองไปเปิดดูสิ กูซื้อของเล่นไว้ให้มึง
ด้วย "
" อะไรหรอครับ? "
" ไปเปิดดูสิ "
มือบางว่าโทรศัพท์บนที่นอนก่อน จะเดินดิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้า ที่ตนเก็บกระเป๋าใบนั้นไว้ในนั้น ก่อนจะเปิดกระเป๋าออกแล้วพบกับ..ของเล่นจริงๆ ขอเล่นที่ทำให้อูจินเห็นแล้วต้องหน้าแดง
" นี่ใช่มั้ย? ของเล่นที่คุณบอกผม "
" อื้ม..ลองใช้ให้ดูหน่อยสิ "
" แต่ว่า.... "
" นะๆ..ใช้ให้ดูหน่อย "
" ผมกลัวเจ็บ..เจลหล่อลื่นก็มีนิ "
" นี่เตรียมการไว้หมดเลยสินะครับ "
" อื้ม...กลัวมึงเหงา "
เหอะ! ใครกันแน่ที่เหงา ดูเหมือนจะเป็นคุณมากกว่านะ..คุณแดเนียล
" แต่ผมไม่มีอารมณ์อ่ะ "
" เดี๋ยวช่วย "
ทันทีที่จบคำพูดของแดเนียล เลนส์กล้องที่ก่อนหน้านี้ เคยเป็นกล้องหน้ากลับกลายเป็นกล้องหลังทันที
ภาพในจอโทรศัพท์จากปลายสาย ทำให้อูจินมองตามจนไม่สามารถกระพริบตาได้
เลย
ฝ่ามือหนาของแดเนียล ค่อยๆล้วงเข้าไปที่กางเกงนอนของตน ก่อนจะค่อยๆงัดเอาแก่นกายใหญ่ของตน ออกมารูดขึ้นรูดลง จนมันค่อยๆพองตัวขึ้น
" ใช้หมอนตั้งกล้องไว้สิ อูจิน "
" อือ "
อูจินค่อยๆตั้งกล้องไว้ โดนใช้หมอนเป็นที่พึ่งเพื่อไม่ให้โทรศัพท์ล้ม
เมื่อได้มุมเหมาะแล้ว มือเรียวของตน ค่อยๆรูดแก่นกายของตนโดยที่ตาก็มองปลายสายอย่างแดเนียล ที่กำลังช่วยตัวเองให้ดูอยู่เช่นกัน
แดเนียลที่เห็นภาพตรงถึงกลับยิ้มออก ภาพที่อูจินอยู่บนที่นอนสีขาว ร่างเล็กที่นั่งใช้หลังพึงกับหัวเตียง ส่วนขาก็ขยับเป็นรูปตัวเอ็ม พอได้มองจากมุมนี่แล้ว...แม่งโคตรดีเลยจริงๆ
" อะ..อือ "
" อูจิน...ใช้นิ้วสิ "
เหมือนสั่งอะไรก็ได้ดั่งใจแดเนียลจริงๆ นิ้วเล็กที่เคยบีบเค้นยดอกของตนก่อนหน้านี้ ค่อยๆลูบวนไปที่ กลีบกุหลาบด้านหลังของตน
" อ๊ะ ...อะ "
นิ้วเรียวของอูจิน ค่อยๆกดเข้าไปยังช่องทางรักของตนอย่างช้าๆ
" อือ "
" อย่านั้นแหละอูจิน..ดีมาก "
นิ้วเรียวค่อยๆขยับเข้าออกอย่างช้าๆ โดยที่อีกมือก็ยังคง จับแก่นกายของตนชักขึ้นชักลงอยู่
" เอาเข้าไปอีกสองนิ้วสิอูจิน "
" อ๊ะ..อือ "
อูจินตอนนี้ว่าง่ายสุดๆ ถูกใจแดเนียลยิ่งกว่าอะไรไม่มี แดเนียลมองดูภาพที่อูจินกำลังช่วยตัวเองอยู่นั้น พลางรูดแก่นกายของตนเองไปด้วย
อูจินตอนนี้ร้อนแรงเป็นบ้าเลย
ถ้าโทรศัพท์สามารถมุดไปหาคนที่อยู่ปลายสาย
ได้ แดเนียลคงมุดแล้ว!!
" อ๊ะ..อะ "
จากนิ้วเดียว เพิ่งกลายเป็นสามนิ้วที่อยู่ในช่องทางรักนั้น..อูจินยังคงใช้นิ้วสวนเข้าไปยังช่องทางรักอยู่ โดยที่มืออีกข้างก็ยังคงรูดแก่นกายเช่นกัน
" ใช้ของเล่นสิครับ..เด็กดี "
" อือ "
อูจินชักนิ้วออกก่อนจะหยิบ กับของเล่นชิ้นใหม่ที่คนปลายสายซื้อไว้ให้ ก่อนจะค่อยๆ ใช้ลิ้นเลียส่วนปลายของๆเล่นก่อน อูจินส่งสายตายั่วยวนไปให้กับโทรศัพท์ของตน แม้ว่าหน้าจอโทรศัพท์ จะขึ้นภาพแก่นกายของแดเนียน ที่ถูกมือหนาชักขึ้นชักลงอยูนั้น...แต่อูจินก็รู้ดี ว่าแดเนียลเองกำลังมองดูตนอยู่
" ซี๊ดด..อูจิน "
" อื้ม "
" ใส่มันเข้าไปข้างในของอูจินสิ "
" ครับ...แด๊ดดี๊ "
ตาย!! แดเนียลตาย ไม่ใช่ตายเพราะถูกยิงหรืออะไร ตายเพราะเจ้าคนดื้อที่อยู่หน้าจอโทรศัพท์ นั้นเรียกตนว่าแด๊ดดี๊ต่างหาก หื้ม! โคตรเร้าใจเลย
" อ๊ะ..อะ "
อูจินค่อยๆ จ่อของเล่นที่ชุ่มไปด้วยเจลหล่อลื่น ไปที่กลีบกุหลาบของตน ก่อนจะค่อยๆถูไถไปมา
" อ๊ะ ! "
อูจินกดส่วนปลายของเล่น ให้เข้าไปในช่องทางรักของตน ก่อนที่ร่างกายจะดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวด แม้จะเป็นแค่ของเล่น แต่ขนาดมันกับเท่าประมาณของจริงๆของ
คนปลายสายได้
ของเล่นค่อยๆถูกช่องทางรักของอูจินกลืนกินจนหมด อูจินเลือกที่จะยังไม่ขยับ เพราะมันค่อยข้างใหญ่ อูจินยังคงแช่มันไว้ตามเติม เพื่อให้ตนรู้สึกคุ้นชินกันมันก่อน
ไม่นานนัก มือเรียวค่อยๆจับส่วนด้ามของของเล่น ขยับเข้าออกอย่างช้าๆ
" อ๊ะ..อือ อ๊ะ! "
" ซี๊ด..อูจิน แรงๆ แรงกว่านั้นอีก "
อูจินจับส่วนด้ามเข้าออกแรงขึ้นและถี่ขึ้น จนร่างเล็กรู้สึกจุกที่ท้องน้อง
" อ๊ะ..แด๊ดดี๊ อ๊ะ..อ๊า "
" อูจิน.. อะ อือ "
แดเนียลมองทุกอิริยาบถของอูจินจากจอโทรศัพท์นั้น มันยิ่งทำให้อารมณ์ของ
แดเนียลพลุกพล่านขึ้น มือหนาชักแก่นกายของตน แรงขึ้นและถี่ขึ้น จนส่วนปลายค่อยๆมีน้ำแฉะแหนะหนะออกมา
เล็กน้อย
" อ๊ะ..อือ แด๊ดดี๊ "
" อือ..อูจิน โคตรดี "
" อะ..อ๊ะ.. ไม่ไหวแล้ว "
" อื้ม..พร้อมกันนะ "
" อ๊ะ..อือ แด๊ด "
ในขณะที่แดเนียลรูดแก่นกายเร็วขึ้น อูจินเองก็สวนของเล่นเร็วขึ้นเช่นกัน ไม่นานนัก
น้ำสีขาวขุ่นก็ไหลออกมาจากส่วนปลายแก่นกาย ของทั้งคู่ จนเลอะเทอะไปทั่วหน้าขาและที่นอน
" อูจิน "
แดเนียลเปลี่ยนเลนส์กล้องมาที่หน้าของตนตามเดิม ก่อนจะเรียกคนที่นอนราบกับที่นอนโดยมีของเล่นคาอยู่ด้านหลัง ให้ได้สติ
" คะ..ครับ "
อูจินจับโทรศัพท์มาจ่อที่หน้าของตน ก่อนจะมองไปที่คนปลายสายที่ใบหน้ามีเหงื่อ
เล็กน้อย
" ลุกขึ้นไปล้างเนื้อล้างตัวเถอะ...เก็บของเล่นใส่
กระเป๋าให้ดี "
" ครับ "
" อูจิน "
" ครับ? "
" รักนะ "
" รักเหมือนกัน...รีบกลับมานะครับ แค่ของเล่น สู้ของจริงไม่ได้เลยครับ "
" อ่อยเก่ง! "
" ป่าวสะหน่อย "
" กลับไป มึงเจอชุดใหญ่แน่ "
" จะรอนะครับ "
" หึ! งั้นแค่นี้นะ "
" ครับ ..คิดถึงนะครับ "
" อื้ม เหมือนกัน "
" ครับ "
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ~
- END -
ติมตามกันต่อในจอยนะคะ #มาเฟียคัง
Comments
Post a Comment